سخن چین یا نمّام، به کسی می گویند که خبر , سخن یا راز کسی را برای دیگری بازگو کند و بدین وسیله میان افراد، ناراحتی، اختلاف و درگیری ایجاد کند. مثلا می پرسد: این سرویس ملامین رُ از کجا تهیه کرده ای ؟ می گوید: هدیه ی مادر شوهرم است .در برابر حس افتخار فرد ,با اظهار ناراحتی می گوید: چه حیف ! چرا اون سرویس ظروف چینی گرانقیمت و شیک رُ داده دخترش ,این کهنه ها رُ داده به شما !؟!
در سخن چینی لزوما دروغگویی و غیت کردن و تهمت زدن نیست .ای بسا حرف راست و درستی گفته شود , اما هر راست نباید گفت ! چون موجب ناراحتی و گاه شکستن محبت دیگری در دل دیگری می شود .

نحوه ی برخورد با سخن چین
شخصی به امام سجّاد علیه السّلام عرض کرد:
فلانی درباره شما چنین و چنان گفت؟ فرمود: سوگند به خدا حقّ برادر خود را حفظ نکردی، زیرا او تو را امین دانسته، (و رازی با تو گفته) ولی تو به او خیانت کردی و حرمت مرا هم نگاه نداشتی، زیرا چیزی را به من گفتی که نیازی به شنیدنش نداشتم، مگر نشنیده ای که سخن چینها سگهای دوزخ اند؟ ضمنا به آن شخص بگو به زودی مرگ همه ما را می گیرد و در گور جای خواهیم گرفت و در قیامت وعده گاه و حاکم بین مردم، خداوند است. (، ارشاد القلوب، 1 / 308)